Później wielokrotnie przyjeżdżała w swoje rodzinne strony (po raz pierwszy w 1974 roku), które bardzo często opisywała na kartach swoich książek - mowa tu przede wszystkim o powieściach "Weichselkirschen" ("Wiśnie",1976 r.), "Wolfsbeeren" ("Wilcze jagody",1987 r.) oraz "Holunderzeit" "(Czas czarnego bzu", 1991 r.). W 2007 roku została uhonorowana odznaką "Zasłużona dla Kultury Polskiej".

 

Poniżej zamieszczamy fragment opisu rodzinnego pałacu w Osowej Sieni, który pisarka zamieściła w jednej ze swoich powieści "Wilcze jagody":

"Nie był to wcale zwykły dom. Był to po prostu pałac i bardzo długo trwało, zanim wszystko zobaczyłam. Przyznaję, że mało interesowały mnie pomieszczenia gospodarcze, spiżarnie, wielka kuchnia oraz prasowalnia, gdzie szafy wypełnione były po brzegi zapasami mydła i środkami czystości. (...) Pomieszczenia mieszkalne w pałacu były przygnębiająco ponure. Wszędzie boazerie, czerwone, zielone i brązowe tapety, mahoń i dąb, portrety przodków w ciężkich złoconych ramach, plusz i aksamit wokół okien, pod stiukowymi sufitami rozłożyste kryształowe żyrandole.

 

Jednakowy był też zapach w poszczególnych pokojach i jednakowo letnie były wielkie kaflowe piece, wyższe od człowieka ze dwa razy. Pokoje można było rozróżnić jedynie po widoku z okien.

(...) - A oto jadalnia - powiedział Leopold i otworzył dwuskrzydłowe drzwi do dużego owalnego pomieszczenia, w którym na środku stał okrągły stół. W niszach naprzeciwko okien wbudowano niezbyt wysokie szafy, na których - niby w muzeum - umieszczono srebrne kandelabry, świeczniki, koszyczki ze srebra, półmiski oraz tace. Wszystko świeciło się i błyszczało, przypominając o długiej rodzinnej tradycji...".

 

 

(Muzeum Ziemi Wschowskiej)